Çengelköy Gazetesi...Sizin gazeteniz...
01 Temmuz 2020, 13:27
Çengelköy Gazetesi...Sizin gazeteniz...
Yerel gazetecilik çok zevkli bir iş işimi severek yapıyorum dağıtım esnasında bana da bir tane verirmisin, Yalçın bir gazete lütfen demeniz beni dünyanın en mutlu insanı yapıyor bunu bilmenizi isterim.
Çengelköy Gazetesi rahmetli İhsan Çağlar ağbimiz tarafından 2000 yılı Nisan ayında ilk sayısı ile yayın hayatına başlamıştı. 2006 şubat ayından beri emanet edilen gazetemizi sektirmeden aralıksız her ay en az bir tane seçim dönemlerinde daha fazla olmak üzere basıp yaymaya devam ediyoruz.
Basım adetlerimizden, tarafsız yayın ilkemizden taviz vermeden ve haberlerimizin Üsküdar Çengelköy ve çevresinden olmasına dikkat ederek bu yıllara kadar gelebildik. Nasıl geldik bu yazımızda bunları anlatmak istiyorum.
Önce işimizi sevdik çevremizde ne kadar okul site dernek varsa ilişkilerimizi hep sıcak tuttuk, ülke haberlerinden ziyade yerel haberlere öncelik verdik. İnsan ilişkilerine değer verdik sağlıklı yaşam haberlerine sosyal sorumluluk haberlerine sayfalarımda yer verdik.
Nisan mayıs aylarında korona dönemi boyunca ara verdik zaten sokağa çıkma yasakları vardı ve pek çok mekan kapalıydı okullar kafeler restoranlar berberler ve benzerleri. Dikkatimiz salgındaydı ve bizde internet sayfalarımızda haberler paylaştık bunlarda genellikle kovid kaynaklıydı.
1. Haziran itibari ile açılmaları takiben bizde gazetemizin yayınına kaldığımız yerden devam ettik. Dağıtımı yaparken beni pek çok yerde görüyorsunuz hem bölge işletmelerini ziyaret etmiş oluyorum hem de bölgemizde yaşayan insanlarla ilişki kurmuş oluyorum.
Böylece her ay bölgemizin tüm caddelerini sokaklarını dolaşmış oluyorum en köşe bucak da yer alan sitelerin bile kapısına gazete bıraktığımızdan dolayı her yeri görmüş oluyorum. Buralarda ki eksiklikleri görüyor kimi zaman haberlerini yapıyorum. İlgililere iletmiş oluyorum. Normal zamanlarda yürüyüşlerimi bölgemizde yaptığından aksaklıları yetkililere iletebiliyorum.
Bu bizim kamu görevimiz, bunlara duyarlı olduğumu bilen okurlarımız beni arıyor veya yolda görünce anlatıyor hatırlatıyor. Son aylarda deprem dönüşüm haberlerimizde artış var nedeni çok basit bölgemiz depreme dayanımı olmayan çok miktarda bina barındırıyor. Bu konu bölgemizin can alıcı noktası. Benim umudum vatandaşlarımızın yerinde dönüşüme uğrayıp hak kaybı olmadan yeni evlerde oturabilmesi. Bu TOKİ ile mi olur KİPTAŞ lamı olur parsel küçültme ile mütahitlerle mi olur yoksa kendi güç birliği ile mi olur hep parselin durumuna göre değişebilir. Bu konularda sürekli haberler yaparak bilgilendirme yapmaya çalışıyoruz.
Tüm işyerleri artık açıldı kovidi yaymamak için maske kullanımına dikkat etmeli öksürünce hapşırınca dikkatli olmalıyız. Geçen gün Numune hastanesinde Patoloji bekleme bölümünde adamın biri ortaya hapşırıp duruyordu hasta olsa herkese yayacak adamın haberi yok yanındaki bir kadın çok rahatsız oldu ama bir şey söylemedi anlamlı anlamlı baktı ama nafile. Sosyal mesafeye dikkat edelim hem kendimizi hem başkalarına saygılı olalım, günlük vakaları düşürelim bakın İspanya İtalya da vakalar günlük 10 a düştü.
Sağlıklı günler diliyorum hepinize?
İşler nasıl olursa olsun 6000 gazeteyi her ay sizlere ulaştırıyoruz ve bu işi isteyerek severek yapıyoruz.
Babalar gününe özel bir alıntı.
Küçük kız babasına "Baba muz alır mıyız?" diye sordu. "Söz kızım paramız kalırsa bu hafta alacağız" diye geçiştirdi babası fakat hemen arkasında duran beni fark etmedi. Pazarcıya döndüm ve:
-"Bu baba ve kızına iyi bak. Şimdi 2 kilo Muz tart. Birazdan buradan geçerlerken adama seslenip 'Hani geçen hafta bozuk yok diye para üstü verememiştim ya, al bu muzu helalleşelim' diyeceksin. O baba çocuğunun yanında rencide olmasın, ufaklığın canı çekmiş. Söz 4-5 kilo da ben alacağım, hem sevaptır, bereketlenirsin. Şimdi ben hemen arkadan sizi seyredeceğim"
deyip biraz uzaklaştım...
Biraz sonra gelirken göründüler. Adam, muz tezgahını görmesin diye kızını diğer tarafa almıştı. Derken pazarcı abi tam dediklerimi yaptı ve muzları verdi.
Küçük kız poşeti babasına bırakmadı, kendi taşıdı. Fakat babası durumu anlamıştı. Başı önde yürüdü gitti. Giderken de geriye dönüp gözleriyle pazarcıya teşekkür eder gibi baktı. Pazarcı abinin yanına gidip parasını uzattım, almadı. Gözleri dolmuştu, yutkundu.
İşte birini utandırmadan mutlu etmek bu kadar kolaydı. Aslında 7 liraydı kilosu, fakat olmayınca olmuyordu. Ama beni en çok etkileyen, poşetin içinden alıp bir tanesini yemek isteyen kızına "Evde yersin kızım belki alamayan vardır olur mu?" diyen o baba oldu...
|
 |
