Şiddet nereye kadar?

Günlük gazeteyi açıyorum aynı sayfada 15 yaşında zorla evlendirilen ve anlaşamayıp evine dönen kıza kuzenlerin tecavüzü hamile kalıp öldürülmesi nehre atılması haberi törelerimize bağlıyız ya, tecavüzcü kuzenleri dışlamak yerine kızı öldür namusu temizle. Başka bir ilde 15 yaşında ki kızların masaj salonunda fuhuşa sürüklenmesi 30 kişinin tutuklanması. Bu tip işlere karışanlar arasında kamu kurumlarında çalışanların olması ayrıca üzücü. Yine başka bir ilde benzeri olaylar aynı günün gazetesinde yer alıyor.

Ertesi gün olduğunda yine gazetede kavga gürültü ve ayrılan kadın cinayetleri.ya ayrılan sevgilisini öldüren ya boşanmış eşine saldıran ve bu durumlara katlanamayanların cinayetleri yada cinayet teşebbüsleri.

Geçen ay bir t.v de izledim adam bakkalda eşini öldüresiye dövüyor mekan sahibi bir türlü müdahele etmiyor. Sonra ona soruluyor neden müdahale etmedin diye cevap karı koca kavgasına nasıl karışayım. Yahu arkadaş bunlar karı koca kavgaları değil tek yanlı ve ağır şiddet hatta işkence. Terk edip giderse de arkasında ölüm korkusu.

Bence biz çocuklarımızı sosyal yetiştirmiyoruz hatta hiç yetiştiremiyoruz. O yüzden bu toplumda şiddet eğilimi arttı. Herkes sorunlarını şiddetle silahla kan dökmekle çözüyor. Evlenen çiftler birbirlerinin gözünün içine bakıp birbirlerine mutluluk vereceğine birbirlerinin gözünü oymaya doğru nasıl yol alıyorlar acaba?

Öyle bir namus anlayışı oluştu ki boşanan kadının namusu hala eski kocadan sorulur gibi kendini hala sorumlu ve hesap sorar pozisyonda görebiliyor. Böyle olunca da çekip silahı kullanabiliyor. Aile içi kavga diye düşünüp emniyet güçleri bile kavgalarda müdahale etmeyebiliyor. Hakim ahlak anlayışında hep erkek haklı kadına düşen kabullenme.

Yasalar çıkıyor sorumlu bakan açıklamalar yapıyor ama nafile kadına şiddet engellenemiyor. Çocukluğunda şiddet uygulanan çocuk yaşamda karşılaştığı her sıkıntıyı şiddetle çözme eğiliminde olur.Burada kadınlara da çocuk yetiştirirken önemli bir görev düşüyor dayaksın eğitim. Anne çocukları dövüyor çocuk büyüyor eşini dövüyor sorun çözme yöntemlerinde hep dayak kullanılıyor.

Şunu bilmeli dayak ve şiddet  ne sorun çözer nede  eğitime katkısı olur. Dayak yiyen yaptığı düşünülen kabahatin diyetini ödediğini düşünür ve tekrar eder. Öğretmenlerimiz ve ebebeynler eğitimden dayağı çıkarmalı. Belki toplum şiddetten böyle uzaklaşabilir.

2013 yılı umarım şiddetten uzak daha güzel daha mutlu bir yıl olur sevgili okuyucularım.