BENİM BABAM BİR BAHÇIVANDI...
04 Eylül 2023, 21:01
BENİM BABAM BİR BAHÇIVANDI...
Benim babam Bedri Soysevinç bir bahçıvandı. 1977 de İstanbul Belediyesinden emekli olup 30 yıl bir fiil çalıştığına göre 1947 de işe başlamış olmalı. Geçen gün ve daha önceden karıştırdığım fotoğraflara göre Taksim parkında işe başlamış devamında Beşiktaş Barbaros parkında devam etmiş ondan sonra Üsküdar Doğancılar’a geçmiş.
Doğancılar Parkı hala İstanbul Anadolu yakası müdürlüğü olarak geçiyor. Eskiden parkın olduğu sokak Belediye önü sokak idi sokağın ortasında büyük bir ahşap bina vardı oradan belediye hizmetleri verilirdi. Sonra orayı okula kiraladılar şimdilerde bir vakıf tarafından kullanılıyor. Aslında çok güzel bir Üsküdar Müzesi olabilir. Arkada büyük bir bahçesi vardır. İçinde sera vardı park ve bahçeler müdürlüğünde çalışanlar orada üretim yaparlar parkları çiçeklerle doldururlardı.
Babam da orada ve kendi bahçemizde her tür çiçeği üretmeyi bilir onları hem işi gereği parklara hem de kendi baktığı bahçelere dikerdi. Bazı bahçelere bakardı bende büyüme çağımda ona yardım ederdim hatta bahçe sular harçlığımı çıkarırdım.
Hani derler ya eli yeşil insan ne dikse yaşar yetişir büyürdü. O eski güzel mütevazi yıllarda Üsküdar’da tüm evlerin bahçeleri vardı. Henüz ranta teslim olmamıştı beldemiz.
Her evde değişik meyve ağaçları vardı hatta Cuma pazarında bostan vardı hem çiçek hem sebze üretip satarlardı. Değerli komşum Mitko Trayçef (Dimitri Trayçef ) Bulgar kökenli ama Türk tebaasındandılar ailesi anne ve babası orayı kuran işletenlermiş. Hatta salacak yalı boyunda da bostancılık yapmışlar. Onu hatırlamıyorum ama Mitko ağbinin anlattıklarından biliyorum.
Yani dostlar sadece Çengelköy de Kuzguncuk ta değil Üsküdar’da da bostanlar vardı. Ama kıymeti bilinemedi bostanlar korunamadı. Çengelköy de müsait yerlerin bostan olarak kullanıma açılmasını talep ediyorum ve bu talebimi yineliyorum.
Neyse babama devam edeyim Doğancılar parkında görevli iken Üsküdar’a çarşıya inen Tunusbağı’nın kızı Perihan hanımla tanışırlar 18 yaşını doldurduğunda evlenirler.
Yani Üsküdar Paşakapısının Bakkalı cezaevinin kantincisi Balkanlı (FİLİBE doğumlu 1880) Mehmet bey ile Üsküdar 1881 doğumlu Behice hanımın oğlu Bedri Ankara doğumlu Üsküdar da büyümüş Perihan hanımla bir yuva kurarlar kardeşler Hakkı bey ve Feriha hanım da evdedirler. 1970 de Selimiye ye kiraya çıkılır çocuklar babalarının amca ve halanın hatıraları olan o güzel evde ve bahçede büyürler.
Annem fotoğrafa çok meraklı birisiydi her dönemimizin fotoları hala durur, bende kıymet bilen biri olarak saklarım.
Viransaray sokağa gelin gelir Perihan Soysevinç nikahları ise o yıllar aynı sokakta bulunan belediye salonunda kıyılır. Rahmetli annem hep anlatırdı. Sunar sinemasının olduğu binada evlilik fotoları çekilir ismi Üsküdar’ın meşhur fotoğrafçısı ATLAS dır.
Yaşım 58 oldu Üsküdar ın her sokağında hatıram arkadaşım tanıdığım insanlar var. İlkokulu Selimiye de orta liseyi ise şanlı Haydarpaşa da okudum. Selimiye de oturduğumuz ev toprak sahaya bakardı karşımızda Bando Mızıka binası vardı, bütün gün antrenman yapanlar kafa ütülerlerdi. Ama bando ile askerler yürüyüş yaptı mı zevkle izlerdik çocukluğumuzda.
1980 Eylülünde Selimiye Kışlasının yollarını uzaklardan kestiler hatta caddeleri kışlaya kattılar. Şehirlerarası otobüsler de bizim oradan geçmez oldu, artık Ankara asfaltını kullanıyorlardı.
Yani dostlar son 25 yıldır Çengelköy de yaşıyorum kaderimiz burasıymış ama yıllarca Doğancılar Selimiye Tunusbağı mahallelerinde kiracılık yaptık.
Çengelköy e gelme hikayemiz ise şöyle 1995 de ikinci çocuğum olunca evi değiştirme daha büyük bir eve geçme isteği doğdu bizde. O yıl evi satıp büyük bir ev bakmaya başladık ama nafile Üsküdar merkezde öyle bir ev bulamadık ya pahalı geliyordu yada çok bakımsızdı evler. Sonra Çengelköy de ATA 2 sitesi diye bir yer var orada bulursun dediler.
Geldik baktık baktıklarımızın yerini beğenmedik sonra şu an oturduğum evi buldum önü sokak arkası otopark ve park burası yeni yuvamız olacaktı aldım ve eşime sürpriz yaptım, oda sonra beğendi Ulaş 8 Birnur 4 yaşında idiler. Orada koştular oynadılar büyüdüler genç oldular evlendiler ve yeni yuvalarını kurmak için yuvalarından uçtular. Şimdi minik kızlarını (SU ve DOĞA ) büyütmekle meşguller.
Çocukluğumda Agah Paşa çıkmazında karşı komşumuz Şükrü amca ile Harem tren iskelesi mendireğinden tuttuğumuz izmaritler ki o oradan emekli olduğu için girebiliyorduk. Şemsipaşa da aldığım zarganalar haremde tuttuğum istavritler. Karlık bayırında muhabbetlerimiz Çimen çay bahçesinde ki hatıralar unutulmaz ve Salacak merhaba kafe satranç oynanan ilginç kafe. Yüzmeyi öğrendiğim salacak da bazen yine girerim denize ama eski tadı yok be arkadaş. O bakış o manzara Anadolunun tüm kahvelerinin duvarlarını süsler.
Karşımızda Topkapı Sarayı Sultanahmet Ayasofya silüeti sağda Kızkulesi manzara ya bak millet bayılır biz sabah akşam bakmaktan bıkmıştık.
Plaj kum zevkimizi de kum kosterlerinin arasında denize girerek tatmin ederdik Harem’de sonraları Küçüksu İdealtepe Süreyya Plajına da giderdik. Rahmetli halam da beni bazen belediyenin Florya tesislerine götürürdü. Kalabalık ama zevkli olurdu. Küçükken pek plaj bilmezdik bizim salacağımız Çiftekayalarımız vardı.
Babamı neredeyse Üsküdar’ın tüm eskileri tanır zarif kibar namuslu emekçi bir insandı annemde aynen öyle küçük yaşta yetim kalmış ama eski anayasa mahkemesi üyesi ve DP milletvekili Baybora ların evinde büyümüş kendini iyi eğitmiş birisiydi.
Babam her türlü kağıt oyununu bilir bir konuda takılan ona sorardı ama kumar oynadığını hiç görmedim duymadım. İçki desen iki çay bardağı rakıdan fazlasını içmez kendi alıp içmez amcamın aldıklarından içerdi. Kendisinden hiç şiddet görmedik ne annem ne ben ne de kardeşlerim. Tam bir İstanbul’luydu dededen kalma bir ahşap evden gayri hiç malımız olmadı öyle bir hırsları yoktu.
Neyse tuşlar durmuyor ama ben duracağım Üsküdar doğumluyum seviyorum ilçemin her yerini ama caddelerde nefes alınamaz hale geldik. Hala çalışmak zorunda olmak elimi kolumu bağlıyor yoksa kaçacağım bir Ege kasabasına. Ve artık bu mümkün.
|
 |
